Met de kennis die ik opdeed in de cursussen van ACT tussen 2010-2016  kon ik mezelf echt toestaan dat er een leven bestaat met verdriet, angst, onzekerheid én mooie momenten. Voor mij is  ACT ‘A way of life’, die mij heel veel heeft gebracht. Het is een therapievorm die niet uitgaat van een leven dat altijd ‘goed’ is.

Want zodra ik merkte dat ik ACT op mezelf kon toepassen, werd het ook veel makkelijker om principes door te geven aan mijn deelnemers. Al doende leerde ik wat ACT voor mij en voor mijn deelnemers kon betekenen.

Na een miskraam, burn-out, de zorgen die we hadden om onze zoon met een visuele beperking en de mantelzorgperiode van mijn schoonvader vond ik het met periodes moeilijk om weer te leven vanuit vrijheid omdat het verdriet en de zorgen zo op de voorgrond stonden. Te weten dat deze zorgen mij niet in de weg hoeven te zitten om te doen wat ik belangrijk vind in mijn leven, omdat beide kanten er mogen zijn. Het heeft me gebracht dat vrijer om te gaan met mijn lijf en liever te zijn voor mezelf. Door mijn eigen ervaring en daarmee gepaard gaande ontwikkelde empathie voor iedereen die worstelt met vergelijkbare klachten en zorgen, raakt het me als ik merk dat ACT ook voor hen een manier van omgaan met het leven wordt, mét alle pijnlijke momenten die er zijn.

Ik ben besmet geraakt met het vrolijke ACT virus. Want ook professionals zijn net mensen, toch? Dus als ik zelf door ACT meer lucht en licht aan mijn eigen leven kan toevoegen, wat zou het jou dan kunnen brengen?